Transfer Pingyao-Huashan, dag 8 (zoals beleefd door Arjuna)

na pingyao is het op naar de volgende bestemming: Huashan. De plek met de most dangerous hike in the world. Althans, degene die openbaar voor publiek is. De treinreis van pingyao naar huashan zal overdags plaatsvinden. Wat mij betreft is dit een welkome afwisseling op de nachttrein omdat het je enerzijds de gelegenheid geeft om wat te relaxen en anderzijds wat na te denken over van alles en nog wat.

De transfer op de heenweg had zo zijn charme. Heftig zwetend wist onze chaufeur ons in het holst van de nacht bij het hotel te brengen. Dit keer is het een gemotoriseerd voertuig voorzien van elektriciteit. Daar zien we er gelukkig niet veel van.. geen aanleiding om net zon hoge fooi te geven als de vorige keer. Maar omdat het sinds kort zo hoort: vooruit! Aangekomen op het station moesten we ons weer zien te vermaken met onze tassen, een paar wachtstoelen en een bende starende chinezen. Uit pure verveling ga ik een heuse staarwedstrijd aan met een chinees wat ik glansrijk doorstond. Het enige waar je verder nog naar kon staren is een moeder die haar kind aan het mishandelen was. Omdat ik toch respect voor mijn reisgenoot heb lach ik maar schaapachtig mee met zijn sadistische gegrinik maar van binnen stond ik op het punt om die vrouw zelf eens onder handen te nemen.

Aangekomen op het perron: robbert had met zijn grenzeloze analytische vermogen bedacht dat de treinnummering vanaf achteraan de trein begon en dat het dus wel een goed idee zou zijn om helemaal naar achteren te lopen. Een zeer goed idee. Ware het niet dat het niet klopt en we weer nors de andere kant op werden gestuurd door de meneer van de chinese spoorwegen. Chagrijnig hijs ik mijn kilooooos zware tas weer op mijn rug en loop met einstein terug naar het voorste deel. Om het humeur wat op te krikken leek het me wel een leuk idee om de gele lijn op het perron te passeren. Vermakelijk als de meneer van CS het vond gebaarde hij vriendelijk lachend om toch maar vooral aan de andere kant van de lijn mijn heil te zoeken.

Het compartiment waarin we plaats mochten nemen was ruim in die zin dat het voldoende plek zou bieden voor 6 eekhoorns die er wilden overnachten. Er bevinden zich echter geen eekhoorns in de cabine maar twee slapende chinezen, moeder met roekeloos kind, robbert en mijzelf. Leuk om de opvoedkundige praktijken te zien van de chinese moeder. Minder leuk om te zien dat de moeder zo'n beetje de hele reis de lintworm van de jongen aan het voorzien is van ladingen met vreten. Kan toch nooit goed zijn voor zon jong en ik zeg nog tegen robbert dat ik dat bij mijn eigen kind nooit zou doen.

Wetende dat het kind voor het leven verpest is besluit ik toch nog wat speelse handgebaren en gezichtstruukjes te doen waardoor het kindje schatert van het lachen. Gelukkig wordt hij ook nog ergens anders gelukkig van dan eten. En ik heb vast geoefend voor mijn rol als aanstaande oom.

Zoals we gewend zijn staat in huashan central de transfer al klaar. Dit keer met twee personen. Na een kort ritje kwamen we aan bij het hotel. Erg leuk authentiek optrekje met een echt chinees ogend pleintje in het midden. Zo zie je een hotel niet vaak! Erg origineel was ook het feit dat er een condoom op de hotelkamer lag. Dat wordt een wilde nacht robbert! Onze magen knorden van de honger dus we vertrokken naar het plaatselijke restaurant. Nu ben ik niet zo'n heel kritische eter al zeg ik het zelf, maar wat hier op tafel gezet werd.. Het was nog niet eens zo zeer de smaak van de tofu die het m deed maar wel de glibberige bewegingen die het stuk zeespons in je mond maakte. De bak met zeewier en noodles waren wat beter maar om eerlijk te zijn was alleen de rijst geslaagd. Robbert beaamde deze bescheiden mening.

Na het eten had ik eigenlijk nog even de stad in gewild maar meneer wilde per se op tijd naar bed vanwege de beklimming van mount huashan de volgende dag. Bij mij werkt een beetje alcohol altijd goed als je de volgende dag zon eind moet lopen. Zeker gezien het feit dat ik de heen en terugweg te voet wilde gaan en niet met de kabelbaan. Hoe dan ook, morgen wordt gaaf!