Transfer Yangshuo-Hong Kong, dag 22
4 november 2014 - Hong Kong Island, China
Net als een eerdere transferdag, splitsen we deze 24 uur in twee berichten, omdat we anders gek worden van de chaos in onze blogberichten. Het betreft namelijk de transfer van het ietwat toeristische, maar goed bevallen Yangshuo naar de metropool Hong Kong. Op voorhand weten we al: de verschillen kunnen niet groter zijn.
Arjuna had bij aankomst al geregeld dat we om 5.30 uur opgehaald zouden worden. Eerder kon helaas niet. Dat hield in dat we dus om 4.30 uur ons alarmpje af lieten gaan (bah, bah) en toch even snel de douche in doken. Los van elkaar. Aangezien we gisteren de rekening al betaald hadden, hoefden we nu enkel nog de sleutel in te leveren. De nachtbewaker deed vervolgens de deur open en onze pick-up was dit keer een taxi. Netjes op tijd. In de taxi nog even verwarring waar hij heen moest, omdat hij even dacht dat we een andere set Nederlanders waren. Weet hij dan niet wie we zijn? Gekke Chinees.
De rit naar het vliegveld in, het nabij Yangshuo gelegen, Guilin duurde ongeveer een uur. Mooi moment om op de achterbank nog even weg te suffen, want elke tegenligger reed zowat met groot licht aan. Hierdoor kon je maar beter zelf zorgen dat je niks zag, of je had na drie tegenliggers hetzelfde effect wel bereikt. Robbert koos voor dat laatste, waardoor hij Arjuna er niet op kon wijzen dat hij zijn telefoon in de taxi had laten liggen bij het uitstappen. Arjuna was er gelukkig net op tijd bij en beschikt dus weer over zijn telefoon.
De vlucht zal gaan van Guilin naar Shenzen. Dus niet direct naar Hong Kong, omdat dat een prijzige locatie is om op te landen. Ook in China mag je jezelf gewoon inchecken en dat ging zelfs relatief simpel. Toch schijnt er nog een hogere macht aan het werk te zijn bij het kiezen van een stoel, waardoor we dit maal niet bij elkaar zaten. Als we dat maar overleven! Na enkele momenten wachten bij de gate mogen we het vliegtuig bestijgen. Dat doen we gewillig, want we willen graag even apart zitten.
In de vlucht van circa één uur krijgen we toch nog wat te eten. Een cakeje, en broodje en een soort augurksliertschors. Niet te verteren in de vroege ochtend. Ook niet in de middag, avond en nacht overigens (Jaap, we bedoelen dat het smerig was). Robbert probeert het nog te slijten aan een Amerikaan die naast hem zit, maar aangezien dat volk bekend staat om hun goede smaak en buitenlandpolitiek, slaat hij het aanbod af. Hij meldt nog wel dat het bijgeleverde broodje hem best smaakt, maar daar heeft Robbert net een gat in de romp van de Airbus mee gedicht.
Als gezegd; we landen in Shenzen; een vliegveld zeer dicht in de buurt van Hong Kong. Het is een groot en luxueus ogend vliegveld en ziet er gloednieuw uit. Druk is het er niet, dus we vragen ons af of dat nog moet komen en dat het vliegveld is gebouwd als alternatief voor Hong Kong Airport. Wij denken van wel. Dat jullie dàt even weten. Nadat we landen, zullen we met een bus naar de grens worden gebracht om daar vervolgens lopend de grens over te gaan. Na de nodige handelingen op de grensovergang, zullen we we weer in een andere bus stappen om verder te reizen.
Op Shenzen gaan we een poging doen om onze laatste Chinese fortuin kwijt te raken. In Hong Kong betaal je namelijk met de Hong Kong dollar. Na eerst de buskaartjes te hebben geregeld, gaan we daarom een keuze maken tussen al het moois wat er te koop is. We twijfelen tussen een nieuwe auto en Starbucks. Aangezien Arjuna nog nooit bij Starbucks koffie heeft gedronken, besluiten we dat laatste te doen. Hoewel Starbucks niet het goedkoopste is en we ons best hebben gedaan om van ons geld af te komen lukt dat niet geheel. Deels ook omdat de taalbarrière er voor zorgt dat Arjuna een cadeau voor thuis niet geregeld krijgt. We begeven ons daarom maar naar de wachtruimte voor de bussen, waar we na twee minuten al opgehaald worden. Dan maar ergens omwisselen in Hong Kong.
Als we bij de grensovergang aankomen krijgen we inzage in een knap staaltje werkverschaffing. Voordat we China in mochten, dienden we namelijk een visum aan te vragen. Desondanks moesten we in het vliegtuig naar Beijing nòg een formuliertje invullen met een samenvatting van alle informatie die we al voor de visumaanvraag hadden ingestuurd. Dat formuliertje bestaat uit twee delen. Eén deel af te geven bij 'entry' en één deel bij 'exit'. Hoewel mongoloïde; we waren er dus op voorbereid dat we nu deel twee in moesten leveren. Nadat we China uit waren, kregen we echter wéér een formuliertje in handen gedrukt waar exact dezelfde informatie op stond als het eerste formuliertje. Het grote verschil: dit keer voor Hong Kong. Het zal allemaal ongetwijfeld geen nut hebben.
We hadden de overstap goed voorbereid door na te vragen welke buslijn we moesten hebben, dus we hadden weinig moeite de juiste bus te vinden. Op aangeven van Mischa (Yourplanet) in de bus nog even gecheckt of de bus naar het juiste punt ging. De buschauffeur wist het niet, maar de goed getrainde kaartjesafscheurder wel. Ok. Go!
Het eerste dat opvalt is dat de chauffeur tegen het verkeer in rijdt. Dat lijkt hier een populaire hobby, want iedereen doet het. De overheid heeft daar vervolgens op ingesprongen, door ook alle borden dan maar aan de verkeerde kant neer te zetten. Voor verdere veiligheid is daarna tevens het stuur in voertuigen verplaatst van links, naar de verkeerde kant.
De bus is een touringcar, die op meerdere locaties een tussenstop maakt. Wij dienen de laatste halte te hebben, dus we kunnen tot het einde blijven zitten. Enig zicht op je baggage in de ruimte onderin de bus heb je echter niet, zodat we maar hopen dat straks alle hulp- en glijmiddelen om de nacht door te komen er nog liggen. Om de cliffhanger niet te ondraaglijk te maken; alles lag er nog.
Na het uitstappen gaan we nog een tip van Yourplanet opvolgen; pinnen! Dit doen we met een tas van circa 20 kilo op onze rug. Je verwacht dat een pinautomaat niet moeilijk is in een top 5 financieel centrum van de wereld, maar uitgerekend waar wij uitstappen is dat een uitdaging. We lopen daarom bepakt een winkelcentrum in, waar we nogal lomp niet geholpen worden door een medewerker. Goede eerste kennismaking. Uiteindelijk vinden we er met de nodige hulp toch nog één, zodat we geld kunnen pinnen en onze tocht kunnen vervolgen.
We hadden namelijk een kaartje gekregen bij onze reisbescheiden en een tekst over een shuttlebus naar het hotel. Die laatste was bij het uitstappen nergens te vinden, waardoor we in een helder moment dachten dat het kaartje de bestemming van de shuttlebus aangaf. Dat was echter al het hotel, zodat we na een zoektocht naar een pinautomaat ook nog een eind naar het hotel gelopen hebben. Onze schouders, nek en rug waren ons dankbaar. Inchecken bij het luxe ogende hotel gaat soepel, zodat we wel snel een niet-roken kamer hebben waar overduidelijk in is gerookt. Dat wordt dan ook weer gecompenseerd door totale afwezigheid van gratis WiFi, zodat we per saldo al helemaal tevreden beginnen.
Hoe dan ook; wij zijn er! Helaas alweer onze laatste bestemming, maar wat we vanuit de lucht en de bus al gezien hebben: dit gaat vast veel goeds te brengen.
Arjuna had bij aankomst al geregeld dat we om 5.30 uur opgehaald zouden worden. Eerder kon helaas niet. Dat hield in dat we dus om 4.30 uur ons alarmpje af lieten gaan (bah, bah) en toch even snel de douche in doken. Los van elkaar. Aangezien we gisteren de rekening al betaald hadden, hoefden we nu enkel nog de sleutel in te leveren. De nachtbewaker deed vervolgens de deur open en onze pick-up was dit keer een taxi. Netjes op tijd. In de taxi nog even verwarring waar hij heen moest, omdat hij even dacht dat we een andere set Nederlanders waren. Weet hij dan niet wie we zijn? Gekke Chinees.
De rit naar het vliegveld in, het nabij Yangshuo gelegen, Guilin duurde ongeveer een uur. Mooi moment om op de achterbank nog even weg te suffen, want elke tegenligger reed zowat met groot licht aan. Hierdoor kon je maar beter zelf zorgen dat je niks zag, of je had na drie tegenliggers hetzelfde effect wel bereikt. Robbert koos voor dat laatste, waardoor hij Arjuna er niet op kon wijzen dat hij zijn telefoon in de taxi had laten liggen bij het uitstappen. Arjuna was er gelukkig net op tijd bij en beschikt dus weer over zijn telefoon.
De vlucht zal gaan van Guilin naar Shenzen. Dus niet direct naar Hong Kong, omdat dat een prijzige locatie is om op te landen. Ook in China mag je jezelf gewoon inchecken en dat ging zelfs relatief simpel. Toch schijnt er nog een hogere macht aan het werk te zijn bij het kiezen van een stoel, waardoor we dit maal niet bij elkaar zaten. Als we dat maar overleven! Na enkele momenten wachten bij de gate mogen we het vliegtuig bestijgen. Dat doen we gewillig, want we willen graag even apart zitten.
In de vlucht van circa één uur krijgen we toch nog wat te eten. Een cakeje, en broodje en een soort augurksliertschors. Niet te verteren in de vroege ochtend. Ook niet in de middag, avond en nacht overigens (Jaap, we bedoelen dat het smerig was). Robbert probeert het nog te slijten aan een Amerikaan die naast hem zit, maar aangezien dat volk bekend staat om hun goede smaak en buitenlandpolitiek, slaat hij het aanbod af. Hij meldt nog wel dat het bijgeleverde broodje hem best smaakt, maar daar heeft Robbert net een gat in de romp van de Airbus mee gedicht.
Als gezegd; we landen in Shenzen; een vliegveld zeer dicht in de buurt van Hong Kong. Het is een groot en luxueus ogend vliegveld en ziet er gloednieuw uit. Druk is het er niet, dus we vragen ons af of dat nog moet komen en dat het vliegveld is gebouwd als alternatief voor Hong Kong Airport. Wij denken van wel. Dat jullie dàt even weten. Nadat we landen, zullen we met een bus naar de grens worden gebracht om daar vervolgens lopend de grens over te gaan. Na de nodige handelingen op de grensovergang, zullen we we weer in een andere bus stappen om verder te reizen.
Op Shenzen gaan we een poging doen om onze laatste Chinese fortuin kwijt te raken. In Hong Kong betaal je namelijk met de Hong Kong dollar. Na eerst de buskaartjes te hebben geregeld, gaan we daarom een keuze maken tussen al het moois wat er te koop is. We twijfelen tussen een nieuwe auto en Starbucks. Aangezien Arjuna nog nooit bij Starbucks koffie heeft gedronken, besluiten we dat laatste te doen. Hoewel Starbucks niet het goedkoopste is en we ons best hebben gedaan om van ons geld af te komen lukt dat niet geheel. Deels ook omdat de taalbarrière er voor zorgt dat Arjuna een cadeau voor thuis niet geregeld krijgt. We begeven ons daarom maar naar de wachtruimte voor de bussen, waar we na twee minuten al opgehaald worden. Dan maar ergens omwisselen in Hong Kong.
Als we bij de grensovergang aankomen krijgen we inzage in een knap staaltje werkverschaffing. Voordat we China in mochten, dienden we namelijk een visum aan te vragen. Desondanks moesten we in het vliegtuig naar Beijing nòg een formuliertje invullen met een samenvatting van alle informatie die we al voor de visumaanvraag hadden ingestuurd. Dat formuliertje bestaat uit twee delen. Eén deel af te geven bij 'entry' en één deel bij 'exit'. Hoewel mongoloïde; we waren er dus op voorbereid dat we nu deel twee in moesten leveren. Nadat we China uit waren, kregen we echter wéér een formuliertje in handen gedrukt waar exact dezelfde informatie op stond als het eerste formuliertje. Het grote verschil: dit keer voor Hong Kong. Het zal allemaal ongetwijfeld geen nut hebben.
We hadden de overstap goed voorbereid door na te vragen welke buslijn we moesten hebben, dus we hadden weinig moeite de juiste bus te vinden. Op aangeven van Mischa (Yourplanet) in de bus nog even gecheckt of de bus naar het juiste punt ging. De buschauffeur wist het niet, maar de goed getrainde kaartjesafscheurder wel. Ok. Go!
Het eerste dat opvalt is dat de chauffeur tegen het verkeer in rijdt. Dat lijkt hier een populaire hobby, want iedereen doet het. De overheid heeft daar vervolgens op ingesprongen, door ook alle borden dan maar aan de verkeerde kant neer te zetten. Voor verdere veiligheid is daarna tevens het stuur in voertuigen verplaatst van links, naar de verkeerde kant.
De bus is een touringcar, die op meerdere locaties een tussenstop maakt. Wij dienen de laatste halte te hebben, dus we kunnen tot het einde blijven zitten. Enig zicht op je baggage in de ruimte onderin de bus heb je echter niet, zodat we maar hopen dat straks alle hulp- en glijmiddelen om de nacht door te komen er nog liggen. Om de cliffhanger niet te ondraaglijk te maken; alles lag er nog.
Na het uitstappen gaan we nog een tip van Yourplanet opvolgen; pinnen! Dit doen we met een tas van circa 20 kilo op onze rug. Je verwacht dat een pinautomaat niet moeilijk is in een top 5 financieel centrum van de wereld, maar uitgerekend waar wij uitstappen is dat een uitdaging. We lopen daarom bepakt een winkelcentrum in, waar we nogal lomp niet geholpen worden door een medewerker. Goede eerste kennismaking. Uiteindelijk vinden we er met de nodige hulp toch nog één, zodat we geld kunnen pinnen en onze tocht kunnen vervolgen.
We hadden namelijk een kaartje gekregen bij onze reisbescheiden en een tekst over een shuttlebus naar het hotel. Die laatste was bij het uitstappen nergens te vinden, waardoor we in een helder moment dachten dat het kaartje de bestemming van de shuttlebus aangaf. Dat was echter al het hotel, zodat we na een zoektocht naar een pinautomaat ook nog een eind naar het hotel gelopen hebben. Onze schouders, nek en rug waren ons dankbaar. Inchecken bij het luxe ogende hotel gaat soepel, zodat we wel snel een niet-roken kamer hebben waar overduidelijk in is gerookt. Dat wordt dan ook weer gecompenseerd door totale afwezigheid van gratis WiFi, zodat we per saldo al helemaal tevreden beginnen.
Hoe dan ook; wij zijn er! Helaas alweer onze laatste bestemming, maar wat we vanuit de lucht en de bus al gezien hebben: dit gaat vast veel goeds te brengen.
