Hong Kong, dag 22
4 november 2014 - Hong Kong Island, China
Nadat we op de kamer wat dingen hebben nagelezen in de Lonely Planet over Hong Kong, besluiten we gelijk gebruik te maken van de middag die we nog te besteden hebben. Gezien onze ervaringen met de metro in Beijing, besluiten we ook hier gebruik te maken van de lokale variant: de MTR (Mass Transit Railway).
We dachten slim te zijn en het bordje 'subway' te vertalen naar een locatie waar we een metro kunnen vinden. Na wat tegenstrijdige bordjes, hadden we eindelijk helder dat een 'subway' niks meer is dan ofwel een broodjeszaak, ofwel een fiets- en voetgangerstunnel onder de weg door. Robbert meende op de trektocht naar het hotel toe wel het teken gezien te hebben van de MTR, dus we lopen terug naar het busstation. Dit keer zonder extra gewicht, gelukkig. Onderweg komen we een bakkertje tegen, zodat we ook iets eten wat in de buurt komt van een westerse lunch. Het MTR-station is echter toch wel even zoeken, te meer omdat we zoeken naar een ondergronds station. Waar wij opstappen zit het station echter op drie hoog. Derp!
We kiezen er voor om twee dingen uit de top-zoveel van de Lonely Planet te pakken; de zogenaamde 'Peak Tram' die ons brengt naar 'The Peak'. Het is weer een eerste middag in een nieuwe stad, dus het is wel even uitzoeken hoe alles werkt. Gelukkig hebben ze hier toeristenkaarten voor de Metro, zodat we een dag lang allemaal stomme keuzes kunnen maken. Zoals jullie ons kennen, doen we dat vervolgens niet.
Voor jullie besef; Hong Kong bestaat uit veel eilanden, maar de belangrijkste delen zijn Hong Kong Island in het zuiden, New Territories (in het noorden) en Kowloon daar tussen in. We stappen uit in het zakelijke deel van onze reisbestemming: Hong Kong Island. De wolkenkrabbers (debiele naam) torenen van alle zijden de hoogte in. Indrukwekkend gezicht. Fijn is ook dat ze hier doen aan bewegwijzering, die ook nog eens tweetalig is (waaronder Engels). We weten dus vrij snel de fameuze tram te vinden, maar niet nadat we ons hebben verbaasd over:
- Het gebrek aan rochelende mensen,
- De afwezigheid van toeterende Chinezen,
- Het stoppen voor een rood stoplicht,
- Het respecteren van zebrapaden,
- Het gebruik maken van knipperlichten,
- Het respecteren van belijning op de weg.
Na deze eye-opener halen we een kaartje voor de tram en stappen we in het antieke kabelkarretje. De tram gaat in de meest directe lijn naar de top van Victoria Peak ('The Peak'). Dat houdt in dat er een stijgingspercentage tot 27% wordt gehaald en geloof ons; dat is best een onwerkelijk gevoel. Eenmaal boven leiden een aantal roltrappen je nog hoger en wel naar een poortje waar je alleen met een los ticket heen kan. We kiezen er voor dit niet te doen en op het plein een beetje rond te lopen. Uitzicht heb je namelijk op nog wel meer plekken. Het uitzicht is overdag overigens voor een deel wazig door smog. Hong Kong is de ergste locatie die wij hebben meegemaakt.
Omdat het in de wind een beetje fris wordt, lopen we een rondje rondom de top om de tijd te doden. We willen graag wachten tot het donker wordt, zodat we de skyline ook in vol ornaat kunnen aanschouwen. Tevens hopen we wat op te vangen van de beroemde lichtshow van de skyline van Hong Kong. De tijd doden lukt goed (ook omdat we ergens verkeerd lopen), maar we krijgen ook honger. Er zitten uiteraard meerdere eetgelegenheden bij de top, waar de ene nog duurder oogt dan de ander. Aangezien we toch echt willen wachten en honger hebben, gaan we eten bij een goed ogende pizzeria. Bij de vraag of we een tafel voor twee zoeken, antwoord Robbert dat het wel bij het raam moet zijn. Aansluitend krijgen we het mooiste plekje in het restaurant. Van de lichtshow merken we niet zo veel (dat moeten we vanaf Kowloon bekijken), maar het uitzicht is in het donker een niet te missen uitzicht. De foto zegt mogelijk genoeg! Het eten was overigens ook zeer goed weg te werken.
Nadat we hier klaar waren gaan we weer naar beneden. Ook nu maken we gebruik voor de tram, want het kaartje hadden we toch al. Dom gezing (geschreeuw) in de rij wordt verbaasd aangehoord. Arjuna heeft in z'n boekje ook nog een andere happening gevonden; de Temple Street Night Market. We krijgen bijna een flashback naar de Silk Market in Beijing, maar bij aankomst zijn we blij dat we ons vooroordeel moeten bijstellen. Er staan nog steeds veel verkopers met een omvangrijke verzameling aan troep, ellende en bende, maar de verkopers zijn niet opdringerig en laten je rustig kijken. Hierdoor halen we beide een leuk aandenken voor thuis; een olieschilderij. In het standje maken we kennis met een koekje uit Ierland. Gezien zijn gedrag en onnavolgbare zinopbouw, moet hij bijna wel familie zijn van het koekje uit Yangshuo. Dit was een sprits.
De markt stelt Arjuna tevens in staat zijn vergeten oplader te vervangen. Fijn. Moe en gaar besluiten we een rit naar het hotel op te starten. De metro doet goed zijn werk, maar doordat de stations vrij groot zijn en wij nog niet bekend met de omgeving zijn we onze oriëntatie compleet kwijt. We kiezen daarom voor een taxi van 22 Hong Kong Dollar (€2,20) en die brengt ons vluchtig naar het hotel.
Fijn! Een bed! Je zou bijna vergeten dat je vanochtend al een transfer gedaan had. Dat biedt perspectief voor de volgende dagen!
We dachten slim te zijn en het bordje 'subway' te vertalen naar een locatie waar we een metro kunnen vinden. Na wat tegenstrijdige bordjes, hadden we eindelijk helder dat een 'subway' niks meer is dan ofwel een broodjeszaak, ofwel een fiets- en voetgangerstunnel onder de weg door. Robbert meende op de trektocht naar het hotel toe wel het teken gezien te hebben van de MTR, dus we lopen terug naar het busstation. Dit keer zonder extra gewicht, gelukkig. Onderweg komen we een bakkertje tegen, zodat we ook iets eten wat in de buurt komt van een westerse lunch. Het MTR-station is echter toch wel even zoeken, te meer omdat we zoeken naar een ondergronds station. Waar wij opstappen zit het station echter op drie hoog. Derp!
We kiezen er voor om twee dingen uit de top-zoveel van de Lonely Planet te pakken; de zogenaamde 'Peak Tram' die ons brengt naar 'The Peak'. Het is weer een eerste middag in een nieuwe stad, dus het is wel even uitzoeken hoe alles werkt. Gelukkig hebben ze hier toeristenkaarten voor de Metro, zodat we een dag lang allemaal stomme keuzes kunnen maken. Zoals jullie ons kennen, doen we dat vervolgens niet.
Voor jullie besef; Hong Kong bestaat uit veel eilanden, maar de belangrijkste delen zijn Hong Kong Island in het zuiden, New Territories (in het noorden) en Kowloon daar tussen in. We stappen uit in het zakelijke deel van onze reisbestemming: Hong Kong Island. De wolkenkrabbers (debiele naam) torenen van alle zijden de hoogte in. Indrukwekkend gezicht. Fijn is ook dat ze hier doen aan bewegwijzering, die ook nog eens tweetalig is (waaronder Engels). We weten dus vrij snel de fameuze tram te vinden, maar niet nadat we ons hebben verbaasd over:
- Het gebrek aan rochelende mensen,
- De afwezigheid van toeterende Chinezen,
- Het stoppen voor een rood stoplicht,
- Het respecteren van zebrapaden,
- Het gebruik maken van knipperlichten,
- Het respecteren van belijning op de weg.
Na deze eye-opener halen we een kaartje voor de tram en stappen we in het antieke kabelkarretje. De tram gaat in de meest directe lijn naar de top van Victoria Peak ('The Peak'). Dat houdt in dat er een stijgingspercentage tot 27% wordt gehaald en geloof ons; dat is best een onwerkelijk gevoel. Eenmaal boven leiden een aantal roltrappen je nog hoger en wel naar een poortje waar je alleen met een los ticket heen kan. We kiezen er voor dit niet te doen en op het plein een beetje rond te lopen. Uitzicht heb je namelijk op nog wel meer plekken. Het uitzicht is overdag overigens voor een deel wazig door smog. Hong Kong is de ergste locatie die wij hebben meegemaakt.
Omdat het in de wind een beetje fris wordt, lopen we een rondje rondom de top om de tijd te doden. We willen graag wachten tot het donker wordt, zodat we de skyline ook in vol ornaat kunnen aanschouwen. Tevens hopen we wat op te vangen van de beroemde lichtshow van de skyline van Hong Kong. De tijd doden lukt goed (ook omdat we ergens verkeerd lopen), maar we krijgen ook honger. Er zitten uiteraard meerdere eetgelegenheden bij de top, waar de ene nog duurder oogt dan de ander. Aangezien we toch echt willen wachten en honger hebben, gaan we eten bij een goed ogende pizzeria. Bij de vraag of we een tafel voor twee zoeken, antwoord Robbert dat het wel bij het raam moet zijn. Aansluitend krijgen we het mooiste plekje in het restaurant. Van de lichtshow merken we niet zo veel (dat moeten we vanaf Kowloon bekijken), maar het uitzicht is in het donker een niet te missen uitzicht. De foto zegt mogelijk genoeg! Het eten was overigens ook zeer goed weg te werken.
Nadat we hier klaar waren gaan we weer naar beneden. Ook nu maken we gebruik voor de tram, want het kaartje hadden we toch al. Dom gezing (geschreeuw) in de rij wordt verbaasd aangehoord. Arjuna heeft in z'n boekje ook nog een andere happening gevonden; de Temple Street Night Market. We krijgen bijna een flashback naar de Silk Market in Beijing, maar bij aankomst zijn we blij dat we ons vooroordeel moeten bijstellen. Er staan nog steeds veel verkopers met een omvangrijke verzameling aan troep, ellende en bende, maar de verkopers zijn niet opdringerig en laten je rustig kijken. Hierdoor halen we beide een leuk aandenken voor thuis; een olieschilderij. In het standje maken we kennis met een koekje uit Ierland. Gezien zijn gedrag en onnavolgbare zinopbouw, moet hij bijna wel familie zijn van het koekje uit Yangshuo. Dit was een sprits.
De markt stelt Arjuna tevens in staat zijn vergeten oplader te vervangen. Fijn. Moe en gaar besluiten we een rit naar het hotel op te starten. De metro doet goed zijn werk, maar doordat de stations vrij groot zijn en wij nog niet bekend met de omgeving zijn we onze oriëntatie compleet kwijt. We kiezen daarom voor een taxi van 22 Hong Kong Dollar (€2,20) en die brengt ons vluchtig naar het hotel.
Fijn! Een bed! Je zou bijna vergeten dat je vanochtend al een transfer gedaan had. Dat biedt perspectief voor de volgende dagen!
