Beijing, dag 5

Vandaag gaan we trainen in Beijing! Dat houdt in dat we ons vroeg richting een park gaan begeven om te checken of alle verhalen wel waar zijn. Tevens is een park voor onszelf veel inspirerender dan een betonnen jungle (New York is niet de enige hoor, Alicia Keys). Nog wel even gechecked of de metro rondom die tijden wel rijden en op naar het Behai-park (Behai-park). Die stond toch nog op onze To Do-list van gisteren. Na het afgaan van het alarm en een welgemeende 'wie verzint dit?' snel aangekleed en richting de metro.

We zijn nog steeds niet de enige in de metro, maar dat went. Net als aangapende Chinezen. Na het uitstappen op zoek naar het eerdergenoemde park. Er is echter niks te zien wat op een park wijst, dus we lopen kort de verkeerde kant op. Nadat we daar achter gekomen waren, als warming-up, in hardlooppas naar het park. Ook dat vinden Chinezen wel het kijken waard. Grappig om te zien dat de stad aan het ontwaken is. Standjes gaan open en het eerste voedsel wordt weer bereid. We komen bij de poort van het Behai-park, dat overigens zeer gesloten is. Gelukkig weet Arjuna, geholpen door zijn trouwe stadskaart, dat er nog een park in de buurt is; het Jingshan-park. Ook daar heen gerend, maar bij aankomst lijkt die toch ook heel behoorlijk dicht. Kak. Een Chinees maakt met een handgebaar echter duidelijk dat we verder moeten lopen. Dat biedt hoop en we rennen nog een stukje verder.

We komen een poort tegen en 'ja!' hij is open! Het blijkt echter wel een park te zijn waar een toegangskaart voor nodig is en veel geld hebben we niet mee. De toegang is 2 yuan (26 cent), dus daar moeten we het even over hebben. Na een kleine 2 uur debatteren besluiten we om toch maar te gaan.

Gelukkig maar, want het park is een goed onderhouden en opgeruimd stukje Beijing. Veel pleintjes en mensgemaakte rotspartijen. Hier kunnen we ons wel vermaken. En dat doen er meer, want overal waar je kijkt zie je wat oudere, Chinese mensen de nodige activiteiten doen. Badminton, Jian zi, Tai chi, zingen, joggen, noem het maar op. Wat geweldig! Blijkt wel dat culturen nog genoeg goeds van elkaar kunnen leren. Het enige, enigszins egoïstische, 'nadeel' is dat alle pleintjes wel bezet zijn. Uit ervaring weten we echter dat we dan van de gebaande paden af moeten en dat doen we nu dan ook weer. Met succes. Op het hoogste punt, bij een pagode, vinden we wat ruimte. Beetje stretchen plus wat krachtoefeningen en daarna even alle vormen doen. Heer-lijk. Chinezen fotograferen en filmen er op los. Blijkbaar vinden ze het erg leuk als een westers persoon hun cultuur een warm hart toedraagt. Het shirt van 'onze' club heeft al vaker tot reacties geleid. Geinig en blijkbaar klopt het qua tekst ook nog. Kunnen we in elk geval nog een ander punt van de waarom-kijken-Chinezen-naar-mij-lijst af halen.

Na het trainen willen we nog even een ontbijtje meepikken in het hotel. Een kleine detour door het park en we worden al snel bij een groepje Chinezen uitgenodigd om mee te doen met Jian zi. Wat kunnen ze dat eigenlijk goed. Lange rally's en mooie moves worden met steeds luider gejuich onthaald, waardoor we maar stoppen. We gaan verder naar de metro en eten in het hotel het eerdergenoemde ontbijt. Daarna tas inpakken en nog wat tijd doden (3-4 uur) in Beijing.

De tassen kunnen we na het uitchecken nog even bij de receptie kwijt totdat we opgehaald worden. We willen zelf nog een keer naar de Verboden Stad, omdat we nog veel zaken gemist hebben en er niet zoveel foto's van gemaakt zijn. Bij aankomst staat er echter zo'n bescheiden rij, dat het een filmpje waard is en we besluiten om het oude deel van de niet-verboden stad op te zoeken. Op onze eerste volle dag wisten twee dames en de gids ons te vertellen dat de wijk ten zuiden van het Tian'men Square voor het plebs was. Wellicht de moeite waard dus. Het duurde even om er te komen, waardoor we er nog maar 30 minuten kunnen ronddwalen. Het was niet zo boeiend, wij zelf dan weer wel. Meevaller.

We gaan terug naar het hotel. In een straat vlak bij het hotel nog even broodjes (een bakkerij!) en drinken meegenomen voor onze treinreis van ca. 10 uur (dachten we). Nog even op een openbaar toilet wat vocht afscheiden en tijdens deze uiterst genoegzame bezigheid, komt er ook een Chinees met hetzelfde idee binnen stappen. Hij komt tussen ons in staan en gaat redelijk ongeneerd zitten kijken naar westerse makelij. De rolmaat bleef gelukkig in z'n tas, maar hij had vast een grootse dag...

Nadat we onze tassen hadden gehaald bij het hotel en emotioneel afscheid hadden genomen (de douche was immers erg fijn), hebben we ons begeven naar de afgesproken ophaalplek. Wij zijn dit keer op tijd, de transfer niet. We wachten geduldig en krijgen de nodige geïnteresseerde blikken naar ons toegwezen. Laten we nu maar gaan zwaaien dan, voordat ze nootjes naar ons gaan gooien. De transfer arriveert vlak voordat onze voederbakken worden bijgevuld en hij lacht. Hè hè, de eerste. Verder kunnen we er weer helemaal niks mee, dus Arjuna test wat standaard zinnen uit de Lonely Planet. Na 3 kilometer over het woord 'trein' te hebben gedaan, vinden we dat we genoeg moeite hebben gedaan om hem Nederlands te leren en bevelen hem aan als wethouder in Amsterdam. Tevens ontvangt hij, geheel volgens traditie, een fooi voor zijn bewezen diensten. Best asociaal als je dat niet doet eigenlijk.

We zijn bij het treinstation en daarmee is Beijing tot een einde gekomen. Mooie en veelbelovende start van deze vakantieweken. Laat de rest maar komen..!