Beijing, dag 4

Dag 4 - een dag die volgens ons reisschema 'vrij besteedbaar' is. Na een korte twijfel tussen de hele dag in bed liggen of verder genieten van al het moois dat beijing te bieden heeft, prevaleerde het laatste. Arjuna had een paar opties op een rij gezet wat we in die volgorde zouden kunnen afgaan: the summer palace (voor de minder engels ontwikkelden: het zomerpaleis), the drum and bell towers (tromel en bel torens), beihai park (beihai park) en het temple of heaven park (park van de hemelse tempel). Eens kijken wat we allemaal kunnen afvinken.

Zoals het bovenstaande lijstje al min of meer impliciet aangeeft zijn we gestart met het zomerpaleis. Weer zo'n enorme tentoonspreiding van de gebouwen, gangen, beelden, bruggen en paviljoenen die de emperors en bijbehorende empresses bezaten. In die tijd waren de vrouwen al kieskeurig en was goed nooit goed genoeg. Het leek alsof elke generatie weer een nieuw optrekje heeft laten bouwen om zich in terug te kunnen trekken binnen het gebied (zo'n 3 bij 2 km groot) van het zomerpaleis. In de historie is het zomerpaleis 3 keer het doelwit geweest van aanvallen van buitenaf. Toch prijkt vandaag de dag het wederom indrukwekkende samenspel van architectuur nog steeds zoals het deed in het tijdperk van de dynastien. Tijdens de beklimming op een heuvel rond het paleis aanschouwden we een puur en sierlijk stukje tai chi met chinese muziek op de achtergrond. Zeer vredig waarna je je weer helemaal zen voelt (video volgt nog!). Richting de noord uitgang van het gebied liepen we over een authentieke winkelstraat rond een riviertje. Een mooie gelegenheid waarbij robbert enkele grondbeginselen van de fotografie heeft uitgelegd. Arjuna weet nu precies hoe hij de iso waarden van de sluitertijd in de fragmentatie configureert (wederom: pictures volgen!). Tijd voor een hapje eten wat ons heerlijk liet smaken: gehaktballetjes in bouilon soep, hete kip en uiteraard noodles. Na het neertellen van de westerse prijzen vervolgden we onze weg richting de drum en bell towers.

Wat achtergrond informatie: de indrukwekkend ogende rood geschilderde drum tower en de wat ouder uitziende bell tower waren sinds 1420 de officiele time keepers. Effectief gezien de big ben van beijing. Na het beklimmen van de stijle treden heb je een prachtig uitzicht over de hutong area (authentieke woonwijk). Vooral als je net op een tijdstip komt dat de torens hun bellen en trommels luiden, maken zij dit een ervaring die je niet mag missen tijdens een china reis. Helaas mochten we in beide torens niet naar binnen vanwege een 5 maanden durende restauratie.

Ondanks dat hebben we ons op het pleintje tussen de torens prima vermaakt. Na een korte conversatie met een amerikaanse dame (we vroegen ons af of ze tegen de toren aan lagen om te wachten tot de torens weer open gaan) speelden we een potje jianzi (http://www.voetpluim.nl) met een paar locals. Na het frustreren van zowel onszelf (omdat die chinezen zo goed zijn) als onze spieren en nadat robbert vakkundig 1 van de jianzis van de hardwerkende chinezen de ellende in heeft geschopt realiseerden we ons dat het al 5 uur was. Met pijn in ons hart namen we afscheid van onze ambitieuze to do list en begaven we ons op aanraden van tante jeanine naar de veelbelovende silk market.

Om op de market te komen moesten we drie keer overstappen. Geen probleem natuurlijk want als de verhalen over de silk market kloppen, dan hebben we deze reistijd er graag voor over. Tijdens onze reisvoorbereiding zijn we niet zo ver gegaan dat we de spits tijden van de metro uitgezocht hebben maar de stortvloed van chinezen kent op dit tijdstip zijn weerga niet. Als je ze al kunt tellen is er een bevolking ter grootte van dat van nederland voor nodig om dat in enigszins afzienbare tijd te doen. Ook dit lieten we graag over ons heen komen gezien de enorme beleving die de silk market ons te bieden gaat hebben. Het begin was zeker veelbelovend want na onze reis als ingeblikt kattenvoer stapten we uit waarna we buiten enkele prachtige wolkenkrabbers van grote multinationals konden bewonderen. Dat begint goed! Hoe veel verdiepingen de silk market exact kent weten we niet want na vier verdiepingen zijn we gevlucht. De market bestond uit smalle winkeltjes aan weerszijden van het pad. En alsof er een mechanisme aansprong als we een winkeltje naderden begonnen de verkopers en verkoopsters naar ons te roepen of we hun bende wilden kopen. Dat we mannen waren hinderde niks, ook de handtasjes en vrouwenkleding werden ons onvriendelijk en dwingend voor de neus gedrukt. Nadat arjuna een vraag van 1 van de dames: 'wanna buy suit?' verstond als 'wanna buy shit?' besloten we een einde aan de waanzin te maken. Overigens: we hebben niks gekocht.

In de hoop niet weer ingeblikt te worden besloten we middels de eficiente metro verbinding naar 1 van de gespecialiseerde peking duck restaurants te gaan. Nadat het personeel net als de lokale bevolking dat lekker zat te smakken ons een aantal minuten aan heeft staan gapen werden we geholpen en genoten we van eend opgerold in een flinterdunne pannenkoek Met komkommer, bosui en plum sauce. Dat kwaakte lekker zeg! We hebben er trouwens ook nog een leuk videootje van gemaakt.

Niet te missen als je beijing bezoekt zijn de parkjes in het ochtendgloren waar met ziel en zaligheid aan de fysieke conditie van het lichaam gewerkt wordt. Daar gaan we morgenochtend naartoe. En dat, jongens en meisjes, is een verhaal voor de volgende keer.