Beijing, dag 3

Hoewel er aan het vorige verslag niks gelogen was, is het misschien wat magertjes voor degenen die hier niet zijn. Dus voor hen nog even een samenvatting.

Wakker worden ging met de nodige moeite. Dat kwam vooral doordat we slecht in slaap konden komen. Toch nog wat jetlag dus. Na het ochtendritueel onszelf verplaatst naar het 'restaurant'. Een ruimte met 1 grote tafel waar iedere gast kan aanschuiven. Best leuk voor de interactie met andere gasten. Deze ochtend zat er een groep Amerikanen, die Bagua Kung Fu trainen en hun sifu zijn gevolgd naar zijn geboortestad.

Na het ontbijt werden we opgehaald door Li Ying; de dame die ons zou begeleiden naar de Chinese Muur (samen met de chauffeur Mr. Wang). Onderweg vertelde ze wat over Beijing, de Chinese cultuur, economie, huizenmarkt en corruptie (corruptie schijnt goed te zijn voor de economie..?). Kritische vragen worden vakkundig ontweken. Dat deed de gids bij de Verboden Stad ook al.

Na een rit van ca. 2 uur kwamen we aan bij onze bestemming; Jianshanling (Golden Mountain Wall (dat hoeven we niet te vertalen, toch?)). Deze locatie is minder populair bij Chinese toeristen en delen hier zijn nog niet gerestaureerd. Prima keuze dus. Na een kabelbaanritje naar boven, begeleid door cheesy muziek, werden we opgewacht door een irritant verkoopstertje en werden we door Ying kort de verkeerde kant opgestuurd. Daarna gingen we de goede kant op en werd gemeld dat we 2 uur de tijd hadden en dan beneden moesten zijn voor de lunch.

We begonnen te lopen en irritant-verkoop-mevrouwtje liep nog even mee. Weg met je goedkope zooi, mens! Daarna genoten van de grootsheid, het vernuft en de doordachtheid van De Muur. Indrukwekkend. De muur was inderdaad vrij rustig en je kon al snel wat Engels sprekende mensen vinden. Prima voor wat korte interactie, maar het bleek dat we door onze training over een prima conditie en beenkracht beschikken (arrogant he?!). We liepen doorgaans dus wat sneller en behendiger (er waren ook wel wat mensen die sowieso wat vaker mochten lopen). Sommige stukjes waren leuk om te beklimmen, maar je geniet minder van de omgeving omdat je continue moet kijken waar je je poten neerzet. Robbert verzwikte dan ook bijna z'n poot (weer), maar het ging gelukkig net goed. De investering in goede schoenen kunnen we beide, aan iedereen aanbevelen.

Bij een wachthuisje X ons omgekleed naar onze kung fu outfit, om zo op de terugweg wat mooie plaatjes te maken. Daar krijg je de interesse wel mee gewekt bij de binnenlandse toeristen! We staan in elk geval op meerdere geheugenkaartjes. Jammer dat Bosch zijn band vergeten was, zodat we een duo-foto minder geschikt vonden. Desondanks prima plaatjes geschoten! De kung fu schoentjes zijn verder wel licht, maar dat was ook gelijk het enige voordeel.

Dat kostte echter wel de nodige tijd, waardoor we uiteindelijk 45 min te laat bij het restaurant (eetgymzaal?) waren. We mochten toch nog wat eten en Yimg meldde (uiteraard) dat het niet erg was. En we hadden nog wel 4 megavalide excuusjes verzonnen..:
- 'Je stuurde ons de verkeerde kant op',
- 'Oh, bedoelde je dit wachthuisje',
- 'Ik dacht dat je 2,5 uur zei',
- 'We moesten nog goedkope rotzooi kopen voor thuis, dat is goed voor de economie'.

Het eten was overigens erruuuug prima..enneh..VEEL!! Cholera... Tevens even gevraagd wat wij Nederlanders nou van Chinezen moeten overnemen. 'Sparen' was het antwoord. Andersom, vond ze Nederlanders lekker positief en vrij. Dat waardeerde ze wel aan ons. Tijdens het eten daarom ook maar laten weten aan onze reisorganisatie (lees je mee, Mischa?) dat wij de leukste ooit waren. We vertellen natuurlijk alleen maar de waarheid hier.

Op de terugweg beetje gerelaxed en beide een beetje weggesuft. Toen we weer in de stad waren nog even met Ying gepraat (en uitgelegd waarom ons Engels zo übervervolmaakt is). Nabij het hotel beide voorzien van een fooi (ja dat hoort, JA?!!) en op de hoogte gebracht van het tijdstip dat we opgehaald worden om naar het trainstation gebracht zullen worden (om naar Pingyao te gaan over 2 dagen). Nog even wat gerelaxed en straks de 'back alley bars' checken. Morgen nog een volle en vrije dag Beijing. Nog meer dan genoeg te zien!